شلوار قرمز یعنی فرانسه! داستانِ حافظان وضع موجود

شلوار قرمز یعنی فرانسه! داستانِ حافظان وضع موجود

🖊️دکتر امیر ناظمی
نشر: گاهنامه مدیر
□کم نیستند کسانی که حفظ وضع موجود را بخشی از هویت فردی و ملی می‌دانند. حافظان وضع موجود از تغییر سراسیمه می‌شوند؛ آنان از هر تغییری برآشفته می‌شوند، چرا که حیثیت و غرورشان را در معرض تهدید می‌یابند.

□شلوار قرمز یعنی حیثیت:
زمانی که پیش از جنگ جهانی نخست، در سال ۱۹۱۲، وزیر جنگ فرانسه به نام مسیمی، از جبهه‌ی بالکان برمی‌گشت، دیگر متوجه شده بود که بُرد گلوله‌های اسلحه‌ها و توپ‌ها به شدت افزایش یافته است. او به خوبی دریافته بود که با توجه به پیشرفت فناوری و تسلیحات، نیاز به استتاری بیش از گذشته دارد؛ چرا که دیده شدن هر سرباز، یعنی هدف‌گیری شدن توسط دشمن و نهایتا” کشته شدن در میدان نبردی که گلوله‌ها برای قلب سربازها بیش از گذشته توانمند شده‌اند!

●او لباس کم‌رنگ بلغارها را دید و تصمیم گرفت تا متناسب با تحولات فناوری، لباس سربازهای فرانسوی را تغییر دهد. سربازان فرانسوی تا آن زمان همچنان لباس آبی پررنگ با شلوارهای قرمز می‌پوشیدند. او پیشنهاد داد تا سربازان فرانسوی لباس خاکستری-آبی یا خاکستری-سبز بپوشند؛ اما غرور ارتشِ حافظ وضع موجود، قدرتش بیش از واقعیت رشد فناوری بود. نظامیان فرانسوی «غرور نظامی» را در لباس سنتی خود می‌دیدند. آن‌ها به همان اندازه‌ای در پوشیدن کتِ دامن‌دارِ آبی و شلوار قرمز اصرار داشتند؛ که زمانی در نپذیرفتن توپ‌های سنگین پافشاری کرده بودند.

○نظامیان فرانسوی «حیثیت ارتش» را در خطر می‌دیدند؛ چرا که رنگ لباس‌شان داشت تغییر می‌کرد! روزنامه‌ی «اکو دو پاری» نوشت: «به‌فراموشی سپردن تمام آنچه رنگی است، تمام آنچه به سربازان سیمای درخشان می‌بخشد؛ هم خلاف سلیقه‌ی فرانسوی است و هم خلاف عملکرد نظامی!»

■مساله‌ی حیثیت و غرور فرانسوی قابل شوخی کردن نبود؛ و تغییر وضع موجود، گناهی نابخشودنی بود.
موسیو اتیِن، وزیر پیشین جنگ فرانسه، از جانب فرانسه گفت: «حذف شلوار قرمز؟ هرگز! شلوار قرمز یعنی فرانسه!»

□بعدترها زمانی که فرانسوی‌ها گروه گروه در مقابل اسلحه‌های آلمانی قتل عام می‌شدند و مثل برگ‌های درختی در پاییز بر روی زمین می‌افتادند؛ هیچ کدامشان شاید نمی‌دانست که حافظان وضع موجود چگونه آنان را به کشتن داده‌اند.

●وزیر جنگ فرانسه، مسیمی، بعدترها اعتراف کرد: «آن چسبیدن کورکورانه و ابلهانه به چشمگیرترین رنگ، عواقبی سخت در پی داشت!».

○انطباق‌پذیری با تغییرات:
اما در دنیای تغییر فناوری، آنان‌که تطبیق با تحولات را نمی‌تابند، همان کسانی که شلوار قرمز را هویت ملی‌شان می‌دانند، هم خود و هم کشورشان را قربانی می‌کنند.

□وقتی می‌گوییم در «عصر فناوری» زندگی می‌کنیم، یعنی فناوری بیش از هر عاملی منجر به تغییرات در زندگی ما می‌شود. بهبود فناوری‌های تسلیحاتی، برد گلوله‌ها را زیاد کرده بود و حالا چسبیدن به شلوار قرمز یعنی قربانی شدن، یعنی شکست! ما هم اگر نمی‌خواهیم که شلوار قرمز بر پا، جلوی مسلسل‌ها هدف قرار گیریم؛ پس چاره‌ای نیست جز آن‌که با حافظان وضع موجود گفتگو کنیم؛ شاید آنان بپذیرند که فناوری تغییر می‌کند، ما با این تغییرات فناوری نیاز به بازبینی داریم؛ و مدام باید با خود تکرار کنیم: «شلوار قرمز» هیچ ارتباطی به «حیثیت و غرور ملی» ندارد!
https://chat.whatsapp.com/K0FSU5p9CCZ3Io6gaHl6oH
■پانوشت: اطلاعات مربوط به این یادداشت از کتاب «توپ‌های ماه اوت» فصل ۳ استخراج شده است.
_________
بازنشر پیام = گسترش دانایی
_________
💠 تلگرام
https://t.me/gahname_modir
👨‍💻 سایت
http://gahnamemodir.ir/
👩‍💻 اینستاگرام
www.instagram.com/gahname_modir
___________
🟨🟩🟦🟪⬛⬜🟫🟥🟧